Door de bloedtransfusie en de antibiotica knapt Valerie al snel weer op. Op vrijdag heeft zij geen koorts meer. We hopen dat we zaterdag weer naar huis mogen. Maar dan komt de afdelingsarts met de mededeling dat de uitslagen van de kweek pas maandag binnen zouden komen. Ik zal dus met Valerie het weekend in het ziekenhuis moeten blijven.
Er was deze week een kampeertripje gepland. We besluiten dat deze ‘gewoon’ door zal gaan. Arno gaat met Fenne en Bodhi kamperen. Het wordt mooi weer en daar moeten we (ze) maar van genieten. Ondertussen zit ik samen met Valerie op de kamer. Valerie mag alleen de kamer af met een kapje voor haar mond. We mogen even spelen in de speelkamer, maar dan moet de ruimte een uur van tevoren geventileerd worden en mogen er geen andere kinderen in de speelruimte zijn. Op zo een moment realiseer ik mij weer hoe serieus het allemaal is. Valerie heeft kanker. Het is zo een groot woord, voor zo een klein meisje. Zo een twee maanden geleden had ik nog met mijn vriendinnen erover hoeveel geluk wij eigenlijk hebben. Onze mannen hebben een goede baan, geen last van de crisis. We hebben allemaal zonder al te veel problemen gezonde kinderen gekregen. Alles is veilig. Maar dan slaat dat geluk in één keer om. Opeens is alles onzeker en hebben we het niet onder controle.
Ik heb vanaf donderdag Fenne en Bodhi niet meer gezien, zo lang ben ik nog nooit bij ze weggeweest. De wetenschap dat zij een leuk weekend hebben met mooi weer en lieve vrienden, maakt een hoop goed. Met die gedachten kom ik samen met Valerie het weekend door.
En nu wachten op de uitslagen.
Wat een heftige periode, je wereld letterlijk op de kop. Ik hoop dat de andere kinderen hebben genoten van het weekend en dat Valerie haar uitslagen goed zijn zodat jullie in elk geval als gezin thuis kunnen zijn.
Wat ontzettend heftig allemaal. Ik ken jullie niet persoonlijk, alleen via je site, maar ik leef ontzettend met jullie mee. Zo verdrietig allemaal. Ik duim heel erg voor Valerie!
Hoi Arno en Pauline, even een paar daagjes niet op jullie blog gekeken en dan is er ineens zo veel gebeurd. Wij wensen jullie heel veel sterkte en kracht om door te gaan. Maar als je die kleine glimoogjes boven het mondkapje ziet dan weet je waar je het allemaal voor doet. We dragen jullie zorgen op aan God en bidden voor jullie.
Lieve Arno en Pauline, precies zoals je zelf schrijft: jullie leven is in een klap veranderd. Bijzonder om te lezen met wat voor een veerkracht jullie hier mee om gaan en hoe de kleine Valerie zich er door heen slaat. Dapper. Denk veel aan jullie. Liefs Maud
Lieve Pauline, Arno, Fenne en Bodhi
Ik heb net het hele blog gelezen. Wat een indrukwekkend, verdrietig en moedig verhaal. Fijn dat je op deze manier anderen op de hoogte brengt van de stand van zaken. We leven erg met jullie mee. Heel veel sterkte, geduld en wijsheid gewenst. Liefs Gert en Diny.
Lieve Pauline, Arno en kids,
Wat een indrukwekkend verhaal om te lezen. en een goede manier om dingen van je af te schrijven en iedereen op de hoogte te houden. We blijven jullie volgen en als we jullie ergens mee kunnen helpen, schroom niet om te vragen. Hele dikke knuffels voor jullie allemaal maar natuurlijk vooral voor Valerie
Wat een zware tijd hebben jullie,we hebben heel veel respect voor de manier waarop jullie hiermee omgaan. Heel veel kracht toegewenst,veel liefs van ons.