Ik neem me al een tijdje voor een nieuw berichtje te schrijven op dit blog, maar op de een of andere manier komt het er maar niet van. Misschien omdat het steeds moeilijker wordt om iets te schrijven zonder in herhaling te vallen. Of misschien omdat we steeds meer aan de situatie gewend raken, het wordt voor onszelf een soort routine. Of misschien omdat we te druk aan het genieten waren van het mooie weer, want het ging de afgelopen tijd best goed met Valerie, er kon dus genoten worden. Hoe dan ook, het kwam er even niet van.
Toch is er de afgelopen tijd weer best veel gebeurd. Valerie zit nu in de vijfde van de negen kuren, we kunnen nu dus gaan aftellen. Na het toedienen van de chemo is er de gebruikelijke rustperiode en die begon gelijk met de zomervakantie van Fenne en met mooi weer. Het ging goed met Valerie, dus er kon van het weer genoten worden. Lekker spelen bij de recreatieplas, maar ook met vriendjes en vriendinnetjes in de tuin. We hebben twee zwembadjes aangeschaft en die zijn goed gebruikt. Een klein badje voor Valerie en een grotere voor Fenne, Bodhi, vriendjes en vriendinnetjes.
De geplande zomervakantie, met de tent en vrienden naar Frankrijk, gaat niet door. We hadden gehoopt in ieder geval nog een van de geplande drie weken naar het zuiden te kunnen, maar dit werd door de artsen afgeraden. Helaas dus. Om er voor de kinderen toch wat leuks van te maken, gaan we nu af en toe uit in eigen land. Fenne wilde graag weer een keer naar “die dierentuin waar de beren en de wolven in het bos lopen”. Dus toen het dinsdag mooi weer was en Valerie zich goed voelde zijn we een dagje naar Ouwehands dierenpark geweest. En zo hebben we nog wat uitjes in het verschiet…
Donderdag kreeg Valerie koorts. Omdat ze door de chemo een slechte weerstand had (ze was in aplasie), mocht er geen enkel risico genomen worden, ze moest naar het ziekenhuis. Omdat ze behalve de hoge temperatuur niet ziek oogde, werd er besloten niet meteen met een antibioticakuur te starten. Misschien kwam de koorts gewoon door opkomende tandjes, of was het een verkoudheid die haar lichaam toch zelf wel aankon. Toen de situatie vrijdag nog niet veranderd was, werd er toch besloten antibiotica toe te dienen. Inmiddels is het zondag en Valerie heeft geen koorts meer. Als haar bloed inmiddels weer voldoende witte bloedcellen bevat (als ze uit aplasie is), mag Valerie vandaag weer mee naar huis…
Inmiddels is de uitslag van het lab binnen, de bloedwaarden zijn nog niet goed genoeg. Valerie mag dan waarschijnlijk nog niet mee naar huis. Zulke tegenvallers hakken er toch weer even in. Onze grenzen worden weer verlegd, en we focussen op morgen, hopelijk mag ze dan wel weer mee naar huis…