Vandaag moesten we weer met Valerie naar het ziekenhuis. Ze kreeg haar eerste dagbehandeling op de kinderpoli.
De kinderpoli bestaat uit een behandelkamer waar alle ‘vervelende’ dingen, een huiskamer waar patiëntjes en ouders kunnen spelen en een slaapkamer.
In de behandelkamer werd een infuus aangeprikt op de port-a-cath. Dit hadden we nog niet meegemaakt en was wel even vervelend om te zien. Valerie was vooral geïrriteerd over het feit dat ze stevig werd vastgehouden tijdens het aanprikken. Gelukkig merkte ze daardoor weinig van de prik zelf. Na het aanprikken werd er meteen wat bloed afgenomen en onderzocht. De waarden voor rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes waren een stuk lager dan voor de eerste chemo-kuur, maar niet zo laag dat er een bloedtransfusie nodig is. Mooi, want dat betekende vandaag verder alleen een zak chemo.
Na het ‘vervelende’ aanprikken konden we rustig in de huiskamer gaan zitten. Terwijl de artsen ons informeerden, kon Valerie daar lekker spelen en werd ook nog getrakteerd op een bezoekje van de cliniclowns. Wat ze hiervan vond blijft een raadsel, maar ze keek ons hoogst verbaasd aan. Toen de clowns vertrokken waren, was het tijd voor de chemo. Hoewel er over chemo heel veel te vertellen is, valt er over het toedienen van chemo niet veel te zeggen. Dat zal ik dan ook niet doen…
Na de chemo werd het infuus weer afgekoppeld in de behandelkamer en maakten we nog snel een pit-stop bij de ziekenhuis-apotheek. Uiteindelijk mochten we, met allerlei nieuwe indrukken, tips en een aanvulling van de medicijnen op zak, weer naar huis.
Wordt vervolgd…
Intensieve dagen.. Ik vind het fijn om op deze manier mee te kunnen lezen. Groet, Paul