Een sonde

We zijn weer allemaal thuis. De opname voor de derde kuur is weer achter de rug. En het was me er een.

Door de hand-mond-voet-ziekte heeft Valerie een wat zere mond. Hierdoor, of door de rij tanden die opkomt, had ze de laatste dagen voor de opname niet veel gegeten. Sinds de vorige opname was ze wat afgevallen, terwijl ze op deze leeftijd juist goed zou moeten groeien. Daarom was het ‘thema’ tijdens deze opname de sonde…

Vrijdag begint de chemo. Eigenlijk gaat alles net als de voorgaande keren, maar zaterdag heeft Valerie echt haar dag niet. Ze is moe, geïrriteerd, misselijk, heeft een zere mond en eten wil ze echt niet. Daarom wordt er een sonde ingebracht. Ze is al niet blij, maar dit vindt Valerie echt niet leuk. Ze is woedend en als het aan haar ligt trekt ze het slangetje meteen weer uit haar neus. Haar handjes worden dus in haar mouwen gestopt en deze worden met een stukje tape dichtgeplakt. Het is even wennen voor haar, af en toe hoest ze wat, maar na een tijdje lijkt ze vergeten dat de sonde er zit. Haar handjes mogen weer uit de mouwen gestoken worden! Ondertussen krijgen wij sonde-les. Hoe test je of de sonde nog goed in de maag zit? Hoe geef je voeding? Hoe geef je medicijnen?

En dan gaat er wat mis. Het infuus raakt lek en Valerie moet helemaal verschoond worden. Niet lekker van de chemo, nog geïrriteerd door het plaatsen van de sonde, moe. Als we tijdens het verschonen even niet opletten, grijpt Valerie haar kans… ze trekt de sonde er in een ruk uit. We besluiten het er voor vandaag maar bij te laten.

Op zondagmorgen wordt een nieuwe sonde geplaatst. Dit keer gaat het beter. Valerie lijkt de sonde wat beter te accepteren. Ze voelt zich sowieso een stuk beter. Gelukkig maar! Wij krijgen onze laatste ‘praktijkexamens’ en ‘s avonds mogen we Valerie met sonde en een voorraadje voeding weer mee naar huis nemen.

We zagen erg tegen de sonde op, want met zo’n slangetje uit haar neus is het wel heel duidelijk dat Valerie ziek is. Maar Pauline heeft het al eens eerder geschreven, en ook nu is het weer zo: alles went… Valerie is nu al aan de sonde gewend, en voor ons komt dat ook nog wel.

Valerie & Bodhi